Mensen met een BMI gelijk aan of hoger dan 30 kg/m² kunnen lijden aan obesitas, wat gedefinieerd wordt als een abnormale of overmatige ophoping van vet die de gezondheid kan schaden.¹ Tegenwoordig herkennen steeds meer gezondheidsorganisaties obesitas als een chronische, maar beheersbare ziekte.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en andere gezondheidsorganisaties onderscheiden drie categorieën van obesitas:

De BMI-categorieën zijn gebaseerd op het effect dat overmatig lichaamsvet heeft op de gezondheid, de levensverwachting en het risico op het ontwikkelen van ziekten; naarmate de BMI toeneemt, neemt het risico op sommige ziekten toe.

Het wordt aanbevolen dat mensen met een BMI van 30 of hoger met ernstig vergrote buikomvang en/of complicaties, een zorgverlener raadplegen die opgeleid is in het beheersen van obesitas voor de diagnose, risicobeoordeling en behandeling van obesitas en gewichtsgerelateerde gezondheidsproblemen.²

Het doel van het behandelen van obesitas zou niet alleen gefocust moeten zijn op het gewichtsverlies, maar ook op het verlagen van het risico op bepaalde ziekten en de gezondheidsverbeteringen die kunnen optreden.³ Naast gewichtsverlies is ook het behoud ervan op langere termijn belangrijk. Het verlies van ≥5% van het lichaamsgewicht, en het handhaven van dit gewichtsverlies, kan de kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren. Tegelijkertijd wordt het risico op gewichtsgerelateerde complicaties verlaagd.⁴

Lees meer over BMI hier.

¹ Wereldgezondheidsorganisatie. Obesitas en overgewicht. Informatieblad 2018: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity-and-overweight
² Wereldgezondheidsorganisatie. BMI: http://www.euro.who.int/en/health-topics/disease-prevention/nutrition/a- healthy-lifestyle/body-mass-index-bmi [Geraadpleegd in maart 2020]
³ Bray M et al. Obesitas: een chronisch terugkerend progressief ziekteproces. Een positieverklaring van de World Obesity Federation. Analyses inzake obesitas 2017; 18:715–723
⁴ Horn DB et al. What is clinically relevant weight loss for your patients and how can it be achieved? A narrative review. Postgraduate Medicine 2022;134:359-375